معراج

از عطر تو یک جرعه آورده نسیم،ما را در این سرمستی اش کرده سهیم،باید تو را فهمید با برهان عشق،اثبات کرد این جمله را عقل سلیم،ابن الجوادی …دستهایت رود جود،باب الحواءج می شوی تا میرسیم،با بخشش تو باز شد صدها گره، ای روح بسم الله الرحمن الرحیم،خواندیم تا “یا هادی الامت"تو را،دیدیم خود را بر"صراط مستقیم"این قسمت ما بود از روز الست،هستیم دائم برسر عهد قدیم،ما را گدای سامرا خواندند اگر،بر سفره بین این همه بچه یتیم،بانی تویی و سفره ات در شهر ری،در صحن آقای کریم بن کریم،افتا د با هر لقمه در دلهای ما،"حاجت گرفتیم از خود عبدالعظیم!