معراج

جهان قبل از بعثت در کلام امام علی (ع)

خداوند، پیامبر اسلام را هشدار دهنده جهانیان مبعوث فرمود تا امین وحی الهی باشد.

آن گاه که شما ملت عرب، بدترین دین را داشتید و

در بدترین خانه زندگی می کردید و میان غارها، سنگ های خشن و مارهای سمّی

خطرناک و فاقد شنوایی، به سر می بردید. آب های آلوده می نوشیدید و

غذاهای گلوآزار می خوردید. خون یکدیگر را می ریختید و پیوند خویشاوندی را می بریدید.

بت ها میان شما پرستش می شد و مفاسد و گناهان شما را فرا گرفته بود.
خدا، پیامبر اسلام را زمانی فرستاد که مردم در فتنه ها گرفتار شده،

رشته های دین پاره شده و ستون های ایمان و یقین ناپایدار بود.

… راه رهایی دشوار می نمود و پناه گاه ی وجود نداشت.

چراغ هدایت، بی نور شده و کوردلی همگان را فرا گرفته بود.

خدای رحمان معصیت می شد و شیطان یاری می گردید.
ملت ها در خواب عمیقی فرو خفته بودند. فتنه و فساد، جهان را فرا گرفته بود.

اعمال زشت رواج یافته بود. آتش جنگ همه جا زبانه می کشید

و دنیا، بی نور و پر از مکر و فریب گشته بود.
هوا و هوس بر مردم چیره شده بود. … نادانی های جاهلیت، پست و خوارشان کرده بود

و در امور زندگی سرگردان بودند و بلای جهل و نادانی دامن گیرشان بود.