معراج

دشمنی با بیانگران دین

امام صادق(ع) در بیانی صریح توجه می دهد که دشمنان دیانت و ولایت، در مواردی که نمی توانند با ما اعلام عداوت نمایند با پیروان ما دشمنی می ورزند. و این سخن بدان معنی است که چون موقعیت خاندان پیغمبر در قرآن و احادیث و ضرورت دوستی با آنان بگونه ای است که هیچ مسلمانی نمی تواند با آنها دشمنی ورزد، دشمنی با آنان را در پوشش دشمنی با شیعیان و پیروان آنان ظاهر می سازند و در حکم ناصبی هستند:

»عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ لَیْسَ النَّاصِبُ مَنْ نَصَبَ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لِأَنَّکَ لَا تَجِدُ رَجُلًا یَقُولُ أَنَا أُبْغِضُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ لَکِنَّ النَّاصِبَ مَنْ نَصَبَ لَکُمْ وَ هُوَ یَعْلَمُ أَنَّکُمْ تَتَوَلَّوْنَا وَ أَنَّکُمْ مِنْ شِیعَتِنَا».

چه باید کرد؟ تردیدی نیست که مخالفان سعی دارند که هرچه بیشتر، حریم شکنی کنند. در طول تاریخ همیشه، مخالفان یک مکتب و یک آئین، حمله ها را متوجه بیانگران و مدافعان مکتب کرده اند!

قرآن می فرماید: »وَ إِذا قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلی ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَی الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنافِقینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُوداً؛ وقتی به منافقین گفته می شود، بیایید به سوی حکم خدا و رسول برویم، می بینی که منافقان از مراجعه به تو خودداری می ورزند و از مراجعه به نزد تو بازمی دارند»..

مقابله با توطئه های دشمنان که اساس حوزه و مبانی عقاید مردم را نشانه رفته اند، برنامه ریزی و کار مداوم را می طلبد!

رهبر معظم انقلاب از همان آغاز مسئولیت به طور مکرر این خطر را گوشزد نمودند که تهاجم فرهنگی، شبیخون فرهنگی و مبارزه با اساس دیانت و اسلام در جریان است.

حوزه و جامعه حوزویان در این راه کار «برنامه ریزی شده»ای انجام ندادند.

اما اینکه، این آسیب در کنار دو گونه دیگر، چه جایگاهی دارد، و بیشتر از کدام گونه باید بیم داشته باشیم؟ مطلبی است که باید با دقت روشن گردد!